ویژگیهای ناتوی فرهنگی

 1- نامحسوس و نامرئی است.

برخلاف ناتوی نظامی که میزان توانمندی کشورهای عضو و یا سازمان مربوطه از حیث سلاح و تجهیزات و نیروی انسانی و حیطه عمل مشخص است در ناتوی فرهنگی نامحسوس بودن اقدامات و فعالیتها و میزان سلاح و تجهیزات مخصوص به آن مشخص نیست به عبارت دیگر سلاح دشمن در این نبرد فرهنگی امور به ظاهر رسمی و قانونی و کارساز و مثمرثمر از قبیل تولید و نمایش فیلم، مصاحبه، سخنرانی، مباحثه، چاپ و انتشار کتب، مجله، عکس، شعر، قصه و نمایش و … است. و همه اینها در قالبهای ظاهر فریبی چون رشد و ترویج هنر و ادب،‌آزادی بیان و قلم و اظهار عقیده، تضارب افکار و تبادل اندیشه‌ها و … صورت می‌گیرد. لذا همه این موارد «در استتار کامل» صورت پذیرد به گونه‌ای که تشخیص ردپای آن نه تنها در سطح عمومی جوامع که حتی در بخش خواص نیز کاری بس دشوار است. و چه بسا دشمن در ناتوی فرهنگی بخش عمده‌ای از سربازان خویش را از میان «خودیها» برگزیند و سخن خویش را از زبان آنها بیان کند و نقشه‌های خود را با دست آنها عملی سازد.

 2- دراز مدت و دیرپا بودن

 کار فرهنگی به همان میزان که نتیجه و محصول خود را دیر بدست می‌دهد، اثری را که از خویش بر جای می‌گذارد نیز دیرپا و ماندگار است و به آسانی از روح و فکر و متن جامعه زدودنی و زایل شدنی نیست بر خلاف ناتوی نظامی که نتیجه عملکرد آن در کوتاه مدت روشن و هویدا می‌گردد در ناتوی فرهنگی بذری را که دشمن در ضمیر و فکر افراد جامعه می‌کارد سالها و بلکه نسلها بعد آثار مخرب خودش را نمایان می‌سازد. «ناتوی فرهنگی» از آن نسخ کارهایی است که به تعبیر معظم انقلاب «صدایش فردا در می‌آید .

برای مطالعه ادامه مقاله ایجا را کلیک کنید

 نوشته شده توسط فاطیما در چهارشنبه 85/11/18 و ساعت 4:0 عصر | نظرات دیگران()

راههای مقابله با ناتوی فرهنگی

 1- باور به هجوم و توطئه ناتوی فرهنگی

در مقوله باور چه در بحث تهاجم یا شبیخون فرهنگی و چه در بحث ناتوی فرهنگی دو رویکرد عمده وجود دارد؛ رویکرد اول اصالتاً تهاجم در مقوله فرهنگ را تبادل و تعامل دانسته و قائل به هیچگونه مدیریتی در این حوزه نیست این دیدگاه با تأثیرپذیری از نگاه لیبرالیستی به موضوع فرهنگ هر نوع مداخله، برنامه‌ریزی کنترل و جهت‌دهی در حوزه فرهنگ را مخل فرهنگ و در جهت تخریب آن می‌دانند و بر این اعتقادند که اینگونه محدودیتها روح هنر و خلاقیت را می‌سوزاند.

 رویکرد دوم قائل به مدیریت و کنترل حوزه فرهنگ می‌باشد که گاه این عدم اشتراک در باور و یا حتی اجماع نسبی در سطوح نخبگان و مدیران عرصه فرهنگ و مسئولین موجب عدم برخورد جدی با این پدیده‌های شوم و خسارات جبران ناپذیر و از سویی سردرگمی مردم گشته است.

 در مقوله ناتوی فرهنگی به عنوان یک توطئه شوم با عنایت به اینکه در حوزه‌ای گسترده‌تر از یک کشور اسلامی بلکه جهان اسلام را هدف قرار داده است می‌بایست این باور در سطح ملتها و دولتهای اسلامی بوجود آید و نسبت به آن اقدام جدی نمایند.

 پس از مرحله باور با پرهیز از اقدام و برخورد انفعالی و مقطعی و جزیره‌ای می‌بایست در یک سطح کلان مبانی نظری به عنوان یک استراتژی طرح و سیاستگذاری لازم صورت گیرد و با تقسیم کار در حوزه کشورهای اسلامی با طرح پروژه‌های مختلف به تناسب زمان و مکان به اجرا درآید.

برای مطالعه ادامه مقاله اینجا را کلیک کنید

 نوشته شده توسط فاطیما در چهارشنبه 85/11/18 و ساعت 3:0 عصر | نظرات دیگران()