زناني مانند عايشه وخديجه که در سياست و تجارت داراي اعتبار زيادي در جامعه عرب بودند همه در بستر به اصطلاح جاهليت رشد کرده بودند ونيز به آنها اضافه ميکنم زناني که قاضي و ريش سپيد قبيله خود بودند و آنها که حتي ادعاي پيامبري کردند و 20 هزار مرد عرب ( به شهادت تاريخ طبري ) بدانها گرويدند .
اما بعد از اسلام ديگر رد پايي از هيچ زني در تاريخ کشورهايي که اسلام به دانها ديکته شد ديده نمي شود ميتوان نتيجه گرفت قوانين زن ستيز اسلام باعث حذف زن از اجتماع شد .

تنها افتخار مسلمين به قضيه نفي زنده به گور کردن دختران است که اين قضيه هرگز ملاک درستي براي سنجيدن وضعيت زنان عرب پيش ازاسلام نيست زيرا همه ميدانيم که رسم و رسوم حاکم بر قبايل باهم متفاوت بوده و بر اساس شرايط اقليمي طراحي شده بوده چنانچه زني در مکه چون هند زن ابوسفيان بسيار ارجمند است ولي همزمان قبيله ديگر دختران را از فرط نداري و بيچيزي زنده به گور ميکند

سخنان زن ستيز حضرت هم در کنار تعداد فراوان زنان عقدي و صيغه اي قابل تعمق است شايد ايشان با زناني که چون عايشه سري بلند ميکردند و هيبت مردانه ايشان را مي شکستند مخالف بوده .