فتح خرمشهر فتح خاک نیست، فتح ارزشهای اسلامی است. خرمشهر شهر لاله های خونین است. خرمشهر را خدا آزاد کرد."     حضرت امام خمینی (ره)

فتح خرمشهر (سوم خرداد 1361) در تاریخ جنگ ایران و عراق از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. خبر آزادی خرمشهر آن چنان شگفت‌آور بود که در سراسر میهن اسلامی ما مردم را به وجد آورد. با اعلام خبر فتح خرمشهر مردم ایران بسان خانواده‌ای بزرگ که فرزند از دست رفته خود را باز یافته است اشکهای شادی و شعف خود را نثار روح شهدای حماسه‌آفرین صحنه‌های شورانگیز این نبرد کردند. برای پی بردن به عظمت این نبرد حماسی کافی است بدانیم که نیروهای  متجاوز عراق پیش از نبرد سرنوشت ساز رزمندگان ما برای آزادی خرمشهر در اطلاعیه‌ای به نیروهای خود دستور داده بودند که دفاع از خرمشهر را به منزله دفاع از بصره، بغداد و تمام شهرهای عراق محسوب دارند. همچنین تجهیزات و امکانات دفاعی دشمن در این منطقه نشان می‌داد که عراق خرمشهر را به عنوان نماد پیروزی خود در جنگ به حساب آورده و قصد داشته است به هر قیمت،‌ این شهر را در تصرف نیروهای خویش نگهدارد.

هنگامی که مرحله اول و دوم عملیات بیت‌المقدس به پایان رسید و رزمندگان ما در اطراف خرمشهر مستقرشدند، رادیوی رژیم بعثی، می‌کوشید در تبلیغات کاذب خود، حضور نیروهای عراق را در خرمشهر به رخ بکشد تا توجیهی برای ترمیم روحیه نیروهای شکست خورده و رو به هزیمت عراق باشد. فتح خرمشهر در زمانی کمتر از 24 ساعت، موجب شد که بخش قابل توجهی از نیروهای مهاجم عراقی به اسارت نیروهای جمهوری اسلامی ایران درآیند.

نبرد بزرگ، سرنوشت‌ساز و غرورآفرین بیت ‌المقدس که برای رها سازی خرمشهر از سلطه‌ نیروهای مهاجم عراقی انجام شد، از دهم اردیبهشت ماه تا چهارم خرداد ما 1361 به طول انجامید. این نبرد حماسی علاوه بر  پایان بخشیدن به 19 ماه اشغال بخشی از حساس‌ترین مناطق خوزستان و آزادسازی خرمشهر، ضربه‌ای سهمگین و کمرشکن به توان رزمی و جنگ طلبی‌های دشمن مهاجم وارد ساخت.

کوتاه سخن اینکه عملیات بیت‌المقدس به عنوان برجسته‌ترین عملیات پدآفندی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران در تاریخ نظامی 8 سال دفاع مقدس ثبت شده است.

اگر امروز در هر شهر و روستا به گلزار شهیدان گذر کنیم و تاریخ نقش بسته بر سنگرها را مرور کنیم، خواهیم دید که مجموعه شهیدان سوم خرداد 1361 الگویی کوچک از ملت مقاوم ایران است که چونان سپهری  پر ستاره می درخشد. شادیهای به یاد ماندنی خودجوش و سراسری پس از آزادسازی خرمشهر نیز برگ  دیگری از این حماسه ملی بود و نشان داد که مردم سراسر اقطار و بلاد ایران اعم از آن که هرگز خرمشهر را به چشم دیده باشند یا نه چگونه از شنیدن خبر این پیروزی ساعتها به دست افشانی و پایکوبی پرداختند وهزیمت دشمن اشغالگر را از خاک میهن جشن گرفتند.

سوم خرداد یک حماسه ملی است؛ اگر حضور ملت در صحنه جبهه های دفاع نبود، نه حماسه آن پیروزی  تحقق می یافت و نه حماسه حضور مردم در جشن پس از پیروزی. لذا به حق می توان گفت پاسداشت فتح خرمشهر در گرو پاسداشت حضور مردمی در همه صحنه هاست.

بیاد سوم خرداد سالروز حماسه همیشه تاریخ ایران ...آزادی خرمشهر

مسجد جامع خرمشهر، قلب شهر بود که می‌تپید و تا بود مظهر ماندن و استقامت بود. مسجد جامع خرمشهر، مادری بود که فرزندان خویش را زیر بال و پر گرفته بود و در بی‌پناهی پناه داده بود و تا بود مظهر ماندن و استقامت بود و آنگاه نیز که خرمشهر به اشغال متجاوزان در‌آمد و مدافعان ناگزیر شدند که به آن سوی شط خرمشهر کوچ کنند باز هم مسجد جامع، مظهر همه آن آرزوهایی بود که جز در پازپس‌گیری شهر برآورده نمی‌شد. مسجد جامع، همه خرمشهر بود.

خرمشهر از همان آغاز، خونین‌شهر شده بود. خرمشهر خونین ‌شهر شده بود تا طلعت حقیقت از افق غربت و مظلومیت رزم‌آوران و بسیجیان غرقه در خون ظاهر شود. و مگر آن طلعت را جز از منظر این آفاق می‌توان نگریست؟ آنان در غربت جنگیدند و با مظلومیت به شهادت رسیدند و پیکرهاشان زیر شنی تانکهای شیطان تکه تکه شد و به آب و باد و خاک و آتش پیوست. اما… راز خون آشکار شد. راز خون را جز شهدا درنمی‌یابند. گردش خون در رگهای زندگی شیرین است اما ریختن آن در پای محبوب، شیرین‌تر است؛ و نگو شیرین‌تر، بگو بسیار بسیار شیرین‌تر است.

راز خون در آنجاست که همه حیات به خون وابسته است. اگر خون یعنی همه حیات… و از ترک این وابستگی دشوارتر هیچ نیست پس، بیشترین از آن کسی است که دست به دشوارترین عمل بزند. راز خون در آنجاست که محبوب خود را به کسی می‌بخشد که این راز را دریابد. آن کس که لذت این سوختن را چشید در این ماندن و بودن جز ملالت و افسردگی هیچ نمی‌یابد.

آنان را که از مرگ می‌ترسند از کربلا می‌رانند. مردان مرد، جنگاوران عرصه جهادند که راه حقیقت وجود انسان را از میان هاویه آتش جسته‌اند. آنان ترس را مغلوب کرده‌اند تا فتوت آشکار شود و راه فنا را به آنان بیاموزد.

آنان را که از مرگ می‌ترسند از کربلا می‌رانند. وقتی که کار آن همه دشوار شد که ماندن در خرمشهر معنای شهادت گرفت، هنگام آن بود که شبی عاشورایی برپا شود و کربلائیان پای در آزمونی دشوار بگذارند…

کربلا مستقر عشاق است و شهید سید محمد علی جهان‌آرا چنین کرد تا جز شایستگان کسی در آن استقرار نیابد. شایستگان، آنانند که قلبشان را عشق تا آنجا آکنده است که ترس از مرگ، جایی برای ماندن ندارد. شایستگان جاودانند؛ حکمرانان جزایر سرسبز اقیانوس بی‌انتهای نور نور که پرتوی از آن همه کهکشانهای آسمان دوم را روشنی بخشیده است.

یا زهرا ادرکنا

 نوشته شده توسط فاطیما در چهارشنبه 86/3/2 و ساعت 10:37 عصر | نظرات دیگران()

امسال به نام اتحاد ملی و انسجام اسلامی نامگذاری شده و لازم هست تا تمامی جوانب اتحاد و انسجام اسلامی تبیین شده و مسائلی که آن را تهدیدمی کند نیز مد نظر باشد وگرنه اتحاد مورد نظر میسر نمی شود .
این روزها در هفته معلم قرار داریم که مصادف است با ساگرد شهادت استاد مطهری ، معلم فرزانه و تئوریسین انقلاب اسلامی تنها اندیشمندی که حضرت امام خمینی (ره) تمامی آثارش را تایید می کند . پس برما واجب است تا در اشاعه اندیشه های او سعی و تلاش نموده و نسل امروز را با آن اندیشه های ناب آشنا سازیم . فلذا قصد دارم در حد توان به این مهم بپردازم و بعنوان اولین قدم وحدت اسلامی از دیدگاه استاد مطهری را مطرح می کنم .
در طول تاریخ اسلام مخصوصا در دو صده گذشته وحدت مسلمین هم مورد توجه اندیشمندان اسلامی و هم دشمنان اسلام بوده است . مسلمین برای حفظ کیان و تمدن اسلامی و دشمنان برای مقابله با آنان و جلوگیری از جهان شمول شدن اسلام همه توان خود را بکار گرفته اند تا جلوی این اتحاد را بگیرند .
موضوعی که در اینجا اهمیت دارد محور وحدت است . اتحاد باید حول چه باشد ؟ استاد مطهری می گوید " مقصود از وحدت اسلامی چیست ؟ آیا مقصود این است : از میان مذاهب‏ اسلامی یکی انتخاب شود ، و سایر مذاهب کنار گذاشته شود . یا مقصود این‏ است که مشترکات همه مذاهب گرفته شود ، و مفترقات همه آنها کنار گذاشته شود ، و مذهب جدیدی بدین نحو اختراع شود ، که عین هیچ یک ازمذاهب موجود نباشد ؟ یا اینکه وحدت اسلامی ، به هیچوجه ربطی به وحدت‏ مذاهب ندارد ، و مقصود از اتحاد مسلمین ، اتحاد پیروان مذاهب مختلف ، درعین اختلافات مذهبی ، در برابر بیگانگان است ؟ " از دیدگاه استاد وحدت بمعنی متمرکز شدن و توجه کردن به مشترکات و ایجاد همدلی و وحدت در میان مسلمین برای ایجاد یک سنگر یکدست در برابر دشمنان اسلام است و باید یادآور شویم که همیشه دشمن برای شکستن این وحدت ترفندهای مختلفی را بکار می برد و یکی از شگردهایش حمایت از یک مذهب در برابر دیگری هست ولی همه مسلمین باید متوجه باشند که دشمنان اسلام در این عصر و اعصار گذشته هدفشان نابودی تمامیت اسلام هست و حمایت از فرقه ای شیطنتی است از جانب آنان . مصادق این تاکتیک دشمن را در افغانستان و عراق به روشنی می بینیم که دنیای غرب به سرگردگی آمریکا گروههای منتسب به اهل تسنن را برای تخریب شیعه و در اصل کلیت اسلام بکار گرفته و جنایات آنان بر علیه شعییان علاوه بر اینکه موجب تقویت اهل تسنن نشده بلکه تیشه بر ریشه اسلام می زند .
و اما مشترکات مسلمین چیست و چه عواملی موجبات تفرق را فراهم می آورد ؟ استاد در این باره می فرماید " وحدت در جهان بینی ، در فرهنگ ، در سابقه تمدن ، در بینش و منش ، درمعتقدات مذهبی ، در پرستشها و نیایشها ، در آداب و سنن اجتماعی خوب‏ " یعنی مسلمان موارد وحدتشان بیش از تفرق و اختلافاتشان هست ولی این بدان معنی نیست که بر حقوق حقه خود تاکید نکنند . اندیشمندان اسلامی در عین اتحاد می توانند موارد اختلافی را هم مطرح کرده و در باره آنها گفتگو کنند ولی نباید حواشی برای این مناظرات بوجود بیاید و مصلحان نباید به پیروانشان اجازه دهند تا احساسات دیگران را جریحه دار کنند ، نظر استاد مطهری در این مورد این است " تنها چیزی که وحدت اسلامی ، از این نظر ، ایجاب می‏کند ، این است که مسلمین برای اینکه احساسات کینه توزی در میانشان پیدا نشود ، یا شعله ور نگردد متانت را حفظ کنند ، یکدیگر را سب و شتم ننمایند ، به یکدیگر تهمت نزنند و دروغ نبندند ، منطق یکدیگر را مسخره نکنند ، و بالاخره ، عواطف یکدیگر را مجروح نسازند و از حدود منطق و استدلال خارج نشوند . و درحقیقت لااقل حدودی را که اسلام در دعوت غیر مسلمان به اسلام ، لازم دانسته است ، درباره خودشان رعایت کنند . ( ادع الی سبیل ربک بالحکمة والموعظة الحسنة و جادلهم بالتی هی احسن ) " متاسفانه چند سالی هست که با توطئه های دشمنان اسلام این آسیب به جامعه اسلامی وارد شده و اخیراً بعضی از علمای نا آگاه نیز فریب دشمنان را خورده و فتوایی مبنی بر تکفیر تشیع صادر می کنند و نمی دانند که با دست خود تیشه بر ریشه اسلام می زنند . پیروان آنان نیز با تاسی از آنان شیعه کشی را در عراق راه انداخته اند وشاید هم اینها همان دشمنان اسلام هستند که جامه علمای دین را بر تن کرده اند .
ما به عنوان یک فرد مسلمان در قبال این توطئه ها چه باید بکنیم؟ و چه نباید بکنیم ؟ بهترین الگوی ما حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام هستند ، ایشان هیچوقت از حقوق خود و احیاء و تثبیت امامت ائمه اطهار دست بر نداشتند ولی مصالح مسلمین را هم مد نظر داشته و برای بدست آوردن حقشان جنگ و خونریزی راه نیاختند علامه مطهری می فرمایند " او برای احقاق حق خود ، از هیچ کوششی خودداری نکرد ، همه امکانات خود را به کار برد که اصل امامت را احیا کند ، اما هرگز از اشعار " یا همه‏ یا هیچ " پیروی نکرد . بر عکس ، اصل مالایدرک کله لایترک کله را مبنای‏ کار خویش قرار داد . علی در برابر ربایندگان حقش قیام نکرد و قیام نکردنش اضطراری نبود ، بلکه کاری حساب شده و انتخاب شده بود " و آنجا که تمامیت اسلام را در خطر دیدند وارد میدان شده و زمام حکومت را بدست گرفتند .
موضوع دیگری که وحدت را تهدید می کند شعار "یا همه و یا هیچ" است . بعضی بر این اعتقادند که هرکس امامت را قبول نداشته باشد نمی توان با آنها متحد شد و  گروه دیگر هم مشترکات مذهبی را محور اتحاد قرار داده و معتقدند که بعضی از فرق اهل تسنن به جهت نزدیکی می توانند متحد شوند ولی با شیعیان نمی شود متحد شد . هردو دیدگاه از عدم درک صحیح اتحاد اسلامی ناشی شده و اینگونه افراد اتحاد مذاهب را به جای اتحاد مسامان مد نظر قرار دادند و بر همین اساس استدلال می کنند . به نظر می رسد این یک نقطه انحرافی هست و اینگونه افراد باید متوجه باشند که مقصود از وحدت بنابر اندیشه علامه یکدست کردن دین نیست و بیشتر معنای عملیاتی داشته و این اتحاد کارکرد خارجی دارد که البته سر منشاء آن در میان مسلمین است .
به امید اتحاد مسلمین و ایجاد سنگری واحد در برابر استکبار جهانی
یا زهرا (س)

 نوشته شده توسط فاطیما در پنج شنبه 86/2/13 و ساعت 9:21 صبح | نظرات دیگران()